Η θλίψη είναι ένα συναίσθημα που συχνά ακολουθεί της απώλειας. Κι αυτό τον καιρό βιώνουμε την απώλεια σε πολλές μορφές… είτε εργασιακή απώλεια, είτε οικονομική απώλεια, είτε προσωπική απώλεια.
Όμως όπως τα περισσότερα πράγματα στην ζωή, πρέπει να έχουν ένα τέλος.. γιατί η θλίψη κάποια στιγμή, παύει να είναι υγιής αντίδραση και γίνεται δυσλειτουργική.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν είμαστε οι μόνοι που έχουμε νιώσει την απώλεια και η ιστορία έχει δείξει ότι ο χρόνος πάντα καταφέρνει και επουλώνει και τις μεγαλύτερες πληγές… Σίγουρα όμως όταν η εμπειρία είναι πρόσφατη, το συναίσθημα είναι μεγάλο και νιώθουμε ότι τίποτα δεν μπορεί να μας παρηγορήσει.
Πολλές φορές εξιδανικεύουμε μία κατάσταση σε τέτοιο βαθμό που να μην μπορούμε να ξεπεράσουμε την απώλεια της. Δεν είμαστε σε θέση δηλαδή να ξεχωρίζουμε τις καλές απ’ τις κακές στιγμές… την χαρά απ’ την λύπη… οπότε μένουμε εγκλωβισμένοι σε μία κατάσταση που δεν είμαστε σε θέση να διαχειριστούμε και που αυτή παγιώνεται με τον χρόνο και δεν είναι εφικτό να την ξεπεράσουμε.
Τι μπορούμε να κάνουμε;